Dag 4 - Distilleerderij Blue Curacao

Vandaag hebben we een wat rustiger relaxdagje op de planning. Op de derde dag dat je op Curacao bent, moet je hier namelijk een nieuwe coronatest laten afnemen, dus vandaag is eigenlijk een beetje daaromheen gepland. We worden weer redelijk bijtijds wakker en beginnen aan ons vaste ritueel: met een kopje thee in bed de reacties op onze verslagen lezen, heerlijk!

Als we daar eenmaal mee klaar zijn, nemen we de thee mee naar buiten, waar we lekker in onze "achtertuin" naast het zwembad wakker worden. Eerder lieten we al een fotootje zien van een hagedisje en ook nu liep er een soortgelijk vriendje rond. Geen idee wat voor soort het precies is, maar deze had een mooie geel/oranje blaaszak onder zijn kop die af en toe opzwol en dan weer inzakte.

Aangezien we tussen 12.00 en 13.00 moesten testen, besloten we na het ontbijt nog even richting Punda te lopen om bluetooth oortjes voor Tamara's telefoon te halen en nog even wat geld te wisselen. We hebben namelijk nog een deel van de bruiloftsenvelopjes niet kunnen inwisselen omdat ze op Schiphol geen Antilliaanse guldens hadden, dus moet dat hier maar! Weer lopen we langs de markt waar we eerder ook langs waren geweest, richting de bank.

Eenmaal bij de bank aangekomen, stond er buiten al een rij. Wij netjes aanschuiven, want je werd een voor een naar binnen geroepen. Toen het zover was dat ook wij het majestueuze pand mochten betreden, bleek er binnen echter een nieuwe rij te staan. Van de 10 balies waren er maar liefst 2 geopend en de dames die daar zaten, deden een wedstrijdje wie het langst met een klant bezig kon zijn. Kortom, na meer dan 20 minuten wachten, waren we wel 3 plaatsen opgeschoven. Als zelfs een eilandbewoner zegt dat het traag gaat, weet je genoeg. 

Sociaal als we zijn, raakten we in gesprek met een mede-wachtende. We vertelden dat we geld kwamen wisselen en dat we niet verwacht hadden daar zo lang voor nodig te hebben. "Oh", zei ze. "Dat kun je veel beter in het casino doen. Daar krijg je een betere wisselkoers en je hoeft niet te wachten." Dat lieten we ons natuurlijk geen twee keer zeggen! Een casino bezoeken vinden wij geen straf, en niet hoeven wachten al evenmin, dus nog geen halve minuut later was de rij achter ons op onverklaarbare wijze heel snel twee plekjes naar voren geschoven. 

Op de terugweg naar het hotel stopten we toch ook nog even bij het kraampje waar we eerder ook al heerlijke fruitsapjes hadden gehaald. Vandaag gingen we voor passievrucht en watermeloen, en wat waren ze weer lekker!

Omdat we toch nog wat tijd te doden hebben, besluiten we even te kijken bij het andere zwembad van het hotel. Dat van ons ligt namelijk op "ons" binnenpleintje, maar zo is er nog eentje, waar wij ook gebruik van mogen maken. De vriendelijke receptioniste wijst ons de weg, en ook dit zwembadje blijkt heerlijk afgelegen te liggen. Die moeten we ook maar eens gaan uitproberen!

Inmiddels loopt het tegen 12.00 en is het tijd om naar de testlocatie te rijden. Na tien minuutjes rijden, komen we bij een blauw gebouw aan waar buiten onze namen worden geregistreerd en we vervolgens naar binnen worden geroepen. Twee minuten later staan we weer buiten en kunnen we verder met ons dagprogramma.

Om 14.00 staat er een rondleiding bij de Blue Curacao-destilleerderij op de planning met aansluitend een workshop cocktails maken, dus we hebben nog even tijd voor een lunch in de buurt. We gaan allebei voor een salade. Tamara met kip, ik met ossenhaas.

Na de lunch rijden we door naar landhuis Chobolobo, de plek waar de echte Blue Curacao vandaan komt. Natuurlijk worden we in stijl ontvangen met een heerlijke welkomstcocktail!

Vervolgens worden we opgehaald en sluiten we ons aan bij 5 andere Nederlanders voor de rondleiding. Heel veel stelt de rondleiding op zich niet voor, maar het is wel leuk om wat meer achtergrond te horen over het ontstaan van Blue Curacao. De drank wordt gemaakt van de schil van sinaasappels. Het verhaal daarachter is dat men vroeger op zee sinaasappels at vanwege de vitamine C, om scheurbuik tegen te gaan. Toen Curacao was ontstaan, wilde men niet steeds die sinaasappelen wekenlang verschepen, dus werd besloten om hier ook sinaasappels te kweken. De zoute grond van Curacao zorgde er echter voor dat de sinaasappelen hier niet oranje maar groen zijn en ontzettend bitter smaken. Het vruchtvlees is niet te gebruiken voor consumptie, maar de gedroogde schillen wel, en daar wordt dus (met de nodige kruiden, suiker, alcohol en andere toevoegingen) de bekende drank van gemaakt.

Ook grappig is dat ze hier Blue Curacao ook in het rood, groen, doorzichtig en geel hebben. Ze smaken echter allemaal hetzelfde, ze bevatten alleen een andere kleurstof. De originele likeur is doorzichtig, maar om de cocktails wat meer flair te geven, worden ze van een kleurtje voorzien.

Daarnaast kennen ze hier ook nog versies met koffiesmaak, chococolade, tamarinde en rum/rozijnen.

Na de rondleiding is het tijd om zelf aan de slag te gaan! Uit een grote cocktailkaart mogen we allebei 2 cocktails kiezen om te maken en zelf op te drinken. Zelf ga ik eerst voor de Mai Thai met rum/rozijnen en vervolgens voor de Senior Mojito. Tamara laat het bij eentje: de Tamarinde Sunset. Ze is zelf niet zo'n drinker en het is niet dat ik die tweede van haar niet op zou kunnen, maar ik moest nog rijden, dus laten we "verstandig" blijven ;)

Ze waren overigens wel erg lekker, dus natuurlijk showen we graag trots onze creaties!

Na de cocktails vereren we de winkel nog even met een bezoekje (want 10% korting vanwege de workshop) en met een fles Blue Curacao meer in de hand dan waarmee we gekomen zijn, rijden we terug naar ons hotel.

Daar aangekomen, besteden we het restant van de middag met lekker aan het zwembad liggen. Telefoon met wifi, puzzelboekje, ligbedjes... Wij komen de tijd wel door! Als je je ogen opendoet en dit uitzicht hebt, zit je goed.

Tegen 18.30 kleden we ons langzaamaan weer aan en begeven we ons richting restaurant Rozendaels voor het diner. De kaart is een mix van Curacaos en Indisch eten en we genieten van heerlijke zalm en plakrijst met kipvulling, en als hoofdgerecht een rijstgerecht met kip en Goudse kaas voor Tamara, en voor mij een heerlijk stukje picanha met gebakken rijst.

We krijgen onder het eten zelfs nog even gezelschap van een paar jonge zwerfkatjes die precies weten waar ze het lekkerste eten kunnen halen!

Als al het lekkers eenmaal op is, lopen we terug richting ons hotel. Het is slechts tien minuutjes lopen en als je de buurt Pietermaai inkomt, zie je al meteen de vrolijke lichtjes die je verwelkomen. Wat een heerlijk plekje van Curacao is dit toch! Er wordt gegeten, gedronken, gelachen en gezongen en ook tijdens het schrijven van dit verslag klinkt de vrolijke live muziek door de ramen naar binnen.

Vandaag was een relatief rustig dagje. Morgen gaan we grotten bezoeken en hopelijk opnieuw met schildpadden zwemmen. To be continued!