Dag 40 - Walvissen zoeken in Monterey

Vandaag is het tijd om weer te vertrekken uit San Francisco, of eigenlijk uit Larkspur, naast San Francisco, want vandaag gaan we op zoek naar walvissen! We stoppen alle losse dingen weer netjes in de kastjes, doen de slide out in, koppelen alle aansluitingen los en gaan op weg richting Monterey, op zo'n drie uur rijden.

Vanaf vandaag gaan we de rest van de trip via de highway 1 langs de kust omlaag, tot we weer terug in Los Angeles zijn, waarvandaan we begin volgende week weer terug naar huis vliegen. De highway 1 geeft ons prachtige uitzichten op de kust van Californië en biedt ons een vrij relaxte route. Via de Golden Gate Bridge rijden we San Francisco een stukje in, en als we de drukte daar eenmaal uit zijn, gooien we het volume van de radio lekker omhoog en genieten we onder het rijden van het diverse uitzicht, want we komen weer door allerlei verschillende soorten gebieden.

Om even over twaalf komen we aan op de parkeerplaats van de Fisherman's Wharf. Onze boottocht begint om half twee, dus we hebben nog even tijd om te lunchen. We lopen de werf op en vinden al snel een restaurantje waar we buiten in het zonnetje kunnen zitten. Tamara gaat voor een chicken sandwich, maar ik wil nu toch weleens die clam chowder proberen die ik al een paar keer heb gezien. Dat is een uitgeholde bol van zuurdesembrood met daarin een soort ragout van vis, met onder andere zalm en garnalen erin. Ik moet eerlijk zeggen: het valt absoluut niet tegen! De 'ragout' zelf is wat zoetig van smaak en de combinatie met dat zuurdesem is precies goed. Ik eet mijn bordje... eh, broodje dan ook netjes leeg.

Met deze brandstof zijn we klaar om het ruime sop te kiezen! We melden ons voor de walvistour en we hebben mazzel, want het is niet zo druk: slechts 14 passagiers op een boot voor 40 man. We hebben dus alle ruimte. De crew legt ons uit dat walvis spotten best een actieve sport is, omdat je geregeld de boot rond zult lopen om ze goed te zien. Sportief als we zijn, is dat voor ons natuurlijk geen probleem!

Als we uitvaren, komen we eerst nog langs een troep zeeleeuwen die lekker liggen te luieren (en te stinken), maar al snel verlaten we het havengebied en dringt de frisse lucht van de open zee onze neusgaten binnen. Inclusief de crew, turen 17 paar ogen gespannen de wateren af, op zoek naar teken van walvisleven. Waar we vooral op moeten letten, zijn wolken stoom en mist die ineens opspuiten.

Na een minuut of 20 hard doorvaren, mindert de kapitein ineens vaart en verandert hij van koers. Zou het? Jawel! Hij heeft een paar echte bultruggen gespot! In de verte zien we de mist opspuiten en als we dichterbij komen, zien we af en toe hun ruggen boven het water uitkomen. Wat is dit prachtig om te zien!

En natuurlijk moet het ook professioneel op de camera worden vastgelegd voor de documentaire:

Ja ja, niet dat je denkt dat-ie niks staat te doen ;-)

Het komende uur blijven we hier in de buurt rondvaren en we zien verschillende groepen bultruggen voorbij komen. Helaas springt geen van hen zo mooi op uit het water zoals je weleens in films ziet, maar wat een gigantische dieren zijn dit! Het is heel tof om die megaruggen zo boven het water uit te zien komen, en af en toe zie je zo'n grote staartvin als ze weer de diepte in duiken, op zoek naar nieuw voedsel. Ze eten ongeveer het equivalent van twee elanden aan vis per dag en als ze naar boven komen om lucht te happen, stinkt hun adem soms enorm (en dat ruik je ook op de boot)! Dat komt omdat er een bacterie is die zich vaak in hun longen nestelt en waardoor ze zeg maar uit hun mond gaan stinken.

Als een echte Freek Vonk vertelt onze bioloog aan boord allerlei weetjes zoals deze en als we na een uur genoeg bultruggen hebben gezien, zetten we de terugvaart in. De zee is behoorlijk ruw en niet iedereen aan boord kan daar even goed tegen. Gelukkig luisteren mensen ook erg goed als van tevoren wordt uitgelegd wat je in zulke gevallen moet doen: vooral niet binnen gaan zitten, ga naar de achterkant van de boot want die is het meest stabiel, als je moet overgeven, doe dat dan naar achteren toe et cetera. De eerste mevrouw denkt dus dat het slim is om wel binnen te gaan zitten, waardoor de crew de handschoentjes aan mag doen om binnen de boel te reinigen. Vervolgens loopt ze naar de voorkant van de boot, die lekker op en neer deint, en gaat ze aan de zijkant over de reling hangen, waardoor ze zelf het schoonmaakwerkje mag overnemen op haar jas. Haar man doet solidair met haar mee en denkt ook dat de voorkant van de boot de slimste plek is... Man, man, man... O ja, en dan zijn het ook nog van die types die terwijl dat hier niet hoeft toch een mondkapje op doen, dus ook als ze hun maaginhoud hebben geleegd, gaat dat lapje er weer voor. Nee lekker, met de adem die je dan hebt. Dat zal ook echt helpen om je maag te kalmeren.

Afijn, wij hebben er gelukkig verder weinig last van. We slaan het alleen gefascineerd gade. Als we weer aan land zijn, is het nog te vroeg voor het avondeten, maar bij onze volgende camping is er ook geen restaurant in de buurt, en we zijn al door het vlees voor onze barbecue heen. Wel hebben we nog ei, ham en cheddarkaas, dus we halen op de werf nog wat knoflookbrood en eten dat vanavond lekker met een omeletje erbij. Het wordt nu toch tijd om de koelkast een beetje leeg te eten, want we hebben nog maar een paar dagen te gaan.

De rit naar onze camping duurt slechts een halfuurtje. Het is wel weer een stukje naar het noorden toe (weet je nog, in Monterey was weinig te vinden én erg duur), dus morgen moeten we daardoor ietsje langer rijden. Het wordt toch een lange reisdag, dus een halfuurtje meer of minder maakt ook niet veel verschil.

Op de camping parkeren we de camper voorzichtig achteruit in, want de plekjes hier zijn niet zo heel handig voor campers. Er is best wel een schuine helling en we hebben al gemerkt dat de camper dan aan de achterkant over de grond kan gaan schrapen. Op zich zitten daar ijzeren beugels voor om de kritieke delen te beschermen, dus het is niet heel erg, maar het maakt wel een rotgeluid en voelt toch wat onprettig. Na een paar keer steken, weten we echter precies te voorkomen dat dat gebeurt en staan we op ons plekje voor vannacht. Het is nog erg vroeg, dus we chillen wat, kijken nog rustig wat op Disney+ (want niet alles wat je hier kunt zien, is in Nederland ook beschikbaar) en rond een uurtje of 18:00 is het tijd om te eten.

Na het eten doen we nog een spelletje, maken we het verslagje, bestellen we nog even een nieuwe accu voor de laptop (want we zijn weer bijna in Nederland) en gaan we een beetje bijtijds naar bed, want morgen wordt weer een lange dag rijden, helemaal naar Santa Barbara. Volgens Google Maps kunnen we zelfs last krijgen van een bosbrand onderweg, dus misschien worden we wel omgeleid. Wij laten ons weer verrassen!