Dag 44 - De terugreis

Technisch gezien moet de titel eigenlijk 'Dag 44 en 45' zijn, maar goed ;-) Na een nachtje heerlijk slapen in ons kingsizebed worden we uitgerust en fit voor de reis wakker! We lezen nog even alle leuke reacties op ons verslag, kleden ons aan en terwijl ik me nog sta op te frissen, wordt het ontbijt al op de kamer gebracht. Het yoghurtje van Tamara is precies wat we ervan verwachtten, maar mijn gebakken eitje op een broodje met tomaat komt toch in een andere variant dan ik had gedacht. Het is gewoon een complete hamburger met spek, worst, alles erop. Lekker hoor, op je nuchtere maag. Je moet toch wat, dus dat broodje gaat wel op, maar de aardappelblokjes die ernaast liggen, mogen ze echt houden.

Na het ontbijt pakken we de laatste dingetjes in, checken we uit via de Marriott-app en lopen we naar de voorkant van het hotel, waar we een Uber boeken. Terwijl de app nog zegt bezig te zijn chauffeurs te vinden, komt er ook al een popup binnen dat onze chauffeur is gearriveerd. Dat is pas snel! Met een beetje passen en meten, weten we alles in de auto te krijgen en gaan we onderweg naar het vliegveld, waar we uitstappen bij de Tom Bradley International-terminal. We halen een bagagekarretje voor slechts 7 euro (want die zijn hier niet gratis) en leggen daar de koffers en grote tas op.

In deze terminal zit ook de testlocatie waar je de benodigde covidtest kan doen voor je reis, dus dat is wel handig... dachten we! De informatie voor welke test nodig is, is namelijk best wel tegenstrijdig en omdat Amerika als 'zeer hoog risicogebied' wordt gezien, zou je dan uitkomen op een volledige NAAT-test (niet antigeen) en die kun je hier krijgen met een uitslag binnen een uur voor slechts 199 dollar per persoon. Koopje, toch? Nou wil alleen het geval dat die al 'uitverkocht' zijn, zegt de covidmevrouw. De nieuwe komen pas over 5 uur binnen, dus er wordt ons vriendelijk aangeraden de vlucht even om te boeken. Nou ben ik van nature niet zo snel aangebrand, maar van dit soort dingen kan ik dus echt strontpissig worden. Niet genoeg testen om half 9 's morgens op een vliegveld, hoe dan? Wat een amateurs!

In enigszins overweldigde mate geagiteerd vraag ik haar om dan maar 2 antigeentests te doen, want omboeken is wel het laatste wat we nu willen. Hoe leuk het hier ook is geweest, nu willen we wel weer lekker naar huis om morgen de katjes te knuffelen en Tamara's verjaardag nog een beetje leuk door te kunnen brengen. Als ze dan moeilijk gaan doen, bluffen we ons er wel doorheen.

De antigeentests worden geboekt en afgenomen en binnen 30 minuten moeten we het resultaat krijgen. Eén voordeel: deze zijn 'slechts' 80 dollar. Tijdens het wachten, zoeken we allerlei overheidssites af en uiteindelijk blijkt dat de verplichte andere test alleen nodig is als jouw 'zeer hoog risicogebied' ook nog een 'zorgwekkende variant' heeft, maar momenteel is er geen enkele variant meer 'zorgwekkend', dus moet de antigeentest voldoende zijn. Mooi, dat hadden we nodig! We proberen de zaak dus maar weer van de meest zonnige kant te bekijken: we hebben 2x 119 dollar bespaard.

Natuurlijk komen we door al dat geneuzel veel te vroeg aan bij de incheckbalie, want die opent pas rond 10:00, dus maken we het onszelf nog even gemakkelijk op een paar stoeltjes. Kunnen we mooi dit stukje verslag schrijven!

Rond 10:00 gaan we in de kleine rij staan die zich al gevormd heeft, maar alles gaat hier op zijn elfendertigst, dus eerst komt er nog een voorbereidmeneer om alle balies rustig klaar te maken en rond 10:30 komt de delegatie incheckmevrouwen een keer aankakken. Eerlijk is eerlijk, het inchecken gaat daarna wel mooi vlot. Wij moeten nog die extra tas inchecken, en dat is 100 dollar plus 100 dollar vanwege 4 kilo overgewicht, maar na wat herpakken hebben we ineens geen overgewicht meer. Nou ja, in die tas dan ;-) Hebben we dus mooi weer 100 dollar extra bespaard! Bij het inchecken wordt overigens alleen maar om je vaccinatiebewijs gevraagd en helemaal niet meer om die testuitslag. Eén grote stressbende om niks, dus. Maar verder draait het allemaal niet om het geld, hoor... Nou ja, we laten onze dag er maar verder niet meer door verpesten.

Als we eenmaal door de douane zijn, is het nog zo'n 20 minuten lopen naar de gate. Los Angeles Airport is in de afgelopen jaren steeds verder uitgegroeid en door het toenemende aantal reizigers, hebben ze lukraak op plekken waar ruimte was allerlei gates en terminals bijgebouwd, dus we moeten nu een stuk onder de grond door om vervolgens weer in een ander gebouw omhoog te komen. Wel hebben we hier twee prima stoeltjes met een tafeltje bij het raam, dus we kunnen mooi de vliegtuigjes zien en een spelletje spelen terwijl we wachten.

We kunnen mooi op tijd boarden en rond 13:45 horen we de bekende woorden "Kebbekroe, prepare for take-off." Op de geplande tijd gaan we dus mooi de lucht in en we hebben prima plekjes met voldoende beenruimte. Zo komen we de volgende 10 uur wel door!

Rond 15:00 Amerikaanse tijd is het middernacht Nederlandse tijd en is Tamara jarig! We hebben net onze warme maaltijd gehad en vieren het met de lekkere brownie die daar als toetje bij zit.

Niet veel later komt de stewardess nog even met twee glazen cava en een lieve kaart om ons alle geluk te wensen met ons huwelijk... wat attent!

De vlucht zelf verloopt verder erg rustig. Het toestel zit nog niet eens vol en we gaan de nachtelijke uurtjes in. Met alle beenruimte die we hebben, kunnen we heerlijk languit liggen. Toch kunnen we allebei de slaap niet echt vatten, dus we kijken wat nieuwe bioscoopfilms op ons schermpje. Af en toe kijken we ook even naar buiten, want zeker als we boven groenland vliegen, is het prachtig om de ijsvlaktes onder ons te zien. De lucht is helder, dus dat wit springt er in de donkere nacht mooi uit, en we hebben nog meer mazzel: we zien vanuit de lucht hier zelfs voor het eerst in ons leven het Noorderlicht! Wat een mooie afsluiting van een toch al geweldige huwelijksreis!

Als het ontbijtje is geserveerd en opgepeuzeld, komt er nog een keer een stewardess naar ons toe, dit keer om Tamara te feliciteren met haar verjaardag! Opnieuw krijgt ze een leuk kaartje, en dit keer zit er een mooi delftsblauw huisje bij dat je normaal alleen kunt verzamelen als je businessclass vliegt! Het is het nieuwste exemplaar (nr 102) en die gaat natuurlijk een heel mooi plekje krijgen. Echt super, die persoonlijke aandacht en wat een verschil in service met bijvoorbeeld American Airlines!

Rond half negen krijgen we vanaf het flight deck te horen dat de landing rustig aan wordt ingezet en dat we mooi op tijd zullen landen. Helaas wel op de Polderbaan, dus het wordt nog zo'n 15 minuutjes taxiën voordat we kunnen uitstappen en onze koffers kunnen halen. Het is tijdens de landing goed mistig, dus we zien de grond onder ons pas op het laatste moment, maar de piloot weet ons vakkundig aan de grond te zetten en naar de gate te rijden, waar de bekende woorden "Kebbekroe, disarm the slides" klinken.

Het is een beetje chaos bij de paspoortcontroles omdat dat geneuzel nu allemaal veel te lang moet duren met al die extra checks, maar als we daar eenmaal doorheen zijn, liggen de koffers al op de band te wachten! Als we even later worden opgehaald en weer thuis worden gebracht (in een huis met nieuwe kozijnen en deuren, dat ziet er wel even anders uit!), worden we feestelijk onthaald door de familie en natuurlijk ook door de katjes. Het is nu ook wel weer fijn om thuis te zijn!

We kijken terug op een ontzettend mooie huwelijksreis! Het was voor ons een nieuw avontuur (eerste keer Westkust, eerste keer met een camper), maar het is heel goed bevallen! We hebben alles kunnen doen zoals we het wilden en het was het wachten meer dan waard! Bedankt allemaal voor de leuke reacties steeds! Dat maakte het voor ons leuk om elke dag de tijd te nemen om de verslagen te schrijven en de foto's erbij uit te zoeken. Nu even lekker tot rust komen en alles laten bezinken. Tot het volgende avontuur!