Dag 43 - Hollywood, Beverly Hills en Santa Monica Pier

Na een ietwat onrustige nacht gaat om half zeven vanochtend de wekker. Onrustig, omdat we hier natuurlijk vlak bij de zee staan en de golven vannacht aardig tekeer gingen. Ik slaap daar prima doorheen, maar Tamara iets minder, dus af en toe waren we vannacht toch allebei even wakker. Dat heet solidariteit, hè, nu je getrouwd bent? ;-) Enigszins brak kleden we ons dus aan en zet ik het theewater op. Ineens valt mijn oog op iets wat aan het krioelen is op het aanrecht. Allemaal miertjes! Waar komen die nou weer vandaan?

We speuren de camper verder af en ze blijken op meerdere plekken te zitten. Perfect, zo op de laatste dag. Gelukkig hebben we nog een hele zooi natte schoonmaakdoekjes over, dus die krijgen nu een mooi nut. Het komende uur zijn we dus bezig om naast het inpakken van de laatste dingen en het reguliere schoonmaakwerk, ook die mieren kwijt te raken. Uiteindelijk lukt dat, maar bedankt voor het extra werk! Hierdoor missen we bijna hoe mooi de zon hier opkomt.

Dan wordt het tijd om de aansluitingen los te koppelen en de 'black water tank' van het toilet schoon te spoelen. Dat gaat eigenlijk heel makkelijk. Naast de normale wateraansluiting zit een extra koppeling voor het flushen, dus we zetten de waterslang over daarnaartoe en spoelen hem een paar minuten grondig door. Zo, die is vanbinnen ook weer schoon voor de volgende kampeerders!

Als we helemaal klaar zijn, gaan we op pad voor de laatste 45 minuten terug naar El Monte, waar we de camper na een grondige inspectie weer inleveren. Toch wel raar om weer afscheid te nemen van je huisje op wielen. Je bouwt toch een band op, hè? Met alles wat we samen al hebben meegemaakt en zo. Nog even wat laatste foto's maken van de camper. Zwaaien jullie mee?

Lang hebben we echter niet om erbij stil te staan, want de Uber die ons naar Alamo brengt voor onze huurauto, staat met zo'n tien minuten al voor de deur. De aardige, van oorsprong Taiwanese man helpt ons met het inladen van alle koffers en tassen en houdt ons lekker aan de praat in de 40 minuutjes naar het vliegveld toe. Daar halen we onze huurauto voor vandaag op en we rijden eerst even naar het Marriott Airport Hotel om alvast in te checken en de koffers te dumpen. "O", zegt de incheckmeneer, "ik zie dat we u hebben geüpgraded naar een Elite Suite, maar hij is nog niet klaar." Dat geeft helemaal niets, een gratis upgrade naar een suite is prima, zolang wij de koffers maar ergens kunnen achterlaten. Dat kan gelukkig, en enkele minuten later zitten we met zes kofferkaartjes in onze auto.

Het vliegveld ligt voor Amerikaanse begrippen relatief dicht bij Hollywood en Beverly Hills, dus daar gaan we vandaag naartoe! Aangezien het al lunchtijd is, stoppen we even voor een burger bij Wendy's en dan rijden we door naar Mulholland Drive, de weg in Beverly Hills waar de grote beroemdheden aan wonen. Nu verwacht je dan een hele brede straat met hoge heggen, palmbomen, prachtig gemaaide gazonnetjes... Nou, dat valt een beetje tegen. Het is gewoon een kronkelweg rond een berg, veel huizen hebben ellenlange opritten die op een helling liggen, dus je ziet daar weinig van en het is ook niet zo'n pracht en praal als je zou verwachten. Wel zien we hier en daar natuurlijk majestueuze villa's liggen, en dat is dan wel weer leuk. De laatste foto hieronder is eigenlijk wat ik van de hele straat verwachtte, maar dat is dus alweer aan het einde, vlak voordat je Hollywood in rijdt.

De weg leidt dus eigenlijk richting Hollywood (hoe kan het ook anders), dus daar is onze volgende stop, om de Walk of Fame eens in het echt te bekijken. We parkeren de auto in een parkeergarage en lopen zo de bewuste straat op. Een deel van de straat is afgezet omdat hier binnenkort een première gaat plaatsvinden.

Toch zijn de stoepen vrij toegankelijk en dat is waar je natuurlijk al die sterren met die namen erin ziet staan. Uiteraard moeten we even wat foto's maken van onze eigen helden:

Als we hier een halfuurtje hebben rondgelopen, hebben we wel weer genoeg gezien. Je kunt nog wel een uur verder doorlopen, maar uiteindelijk zijn al die sterren toch een beetje hetzelfde, op de namen na die eronder staan. We maken nog even een selfietje bij een paar veel te grote Oscarbeelden en gaan dan weer onderweg.

De volgende halte is een punt waarvandaan we het Hollywood-bord goed kunnen zien. Je kunt daar niet echt dichtbij komen, maar een stukje verder op Mulholland Drive schijnt een goede plek te liggen, dus gas op die lolly! Jawel hoor, na een kleine tien minuutjes rijden, zetten we de auto aan de kant op een prima plekje voor een mooie foto en een selfie waarop het bord alleen te lezen is voor mensen met meer dan 120% zicht!

Dan gaan we door naar onze laatste stop van vandaag: Santa Monica Pier! Het is erg druk op de weg en we doen er dan ook zo'n 50 minuten over, maar aangezien Beverly Hills en Hollywood redelijk snel gingen, hebben we alle tijd. 

Voor slechts 15 dollar mogen we de auto 'de hele dag' bij de pier parkeren en wanneer we dat gedaan hebben, lopen we over de boulevard richting de pier. Aan onze rechterkant lijkt het wel of er een circus aan het trainen is. Grote doeken waar dames kunstjes in doen, zwevende hoepels, mannen die over koorden lopen... Een spektakel om te zien!

Iets verderop ligt de pier en nadat we ons door een stel hotdogbakkers heen hebben gewurmd (hier vragen ze slechts 7 dollar voor een hotdog ;-) ), lopen we de trap naar de pier op. Bovenaan staat nog een mevrouw flyertjes uit te delen die zeggen dat Jezus ons vergeeft voor onze zonden. Dat komt goed uit, want die hebben we genoeg. Nadat we haar vriendelijk bedanken, lopen we dus met een schoon geweten verder de pier op.

Die pier zelf is opnieuw wat minder indrukwekkend dan wat je je ervan voorstelt. Het is niet zo'n lange pier, het is ontzettend druk en eigenlijk is het een beetje een soort permanente kermis. Er liggen wat visrestaurantjes, er staan wat straatartiesten en predikers van verschillende geloven en er zijn een aantal attracties te vinden, maar meer is het ook niet. Het is natuurlijk wel leuk om een keertje overheen gelopen te hebben, maar ook hier zijn we eigenlijk met een halfuurtje alweer klaar. Op zich geen probleem, want als het goed is, hebben we een mooie hotelkamer waar we de avond wel kunnen spenderen.

Op de weg terug richting het vliegveld is het opnieuw erg druk. Het duurt dit keer echter niet lang voordat we de boosdoener hebben gevonden:

Ja, zo heb ik mijn eerste autootje ooit ook geparkeerd. Ik weet uit ervaring: die gaat het niet meer doen.

We rijden dus terug naar Alamo om de auto weer in te leveren, en aangezien ons zondenbordje weer leeg is, is het wel tijd om hem weer een klein beetje te vullen. Je kunt bij het huren kiezen voor het afkopen van de volle tank, of de auto weer met een volle tank terugbrengen. Dat afkopen gingen we voor één dagje niet doen, dus we kozen voor optie twee. Wanneer we de straat van Alamo weer in rijden, geeft de benzinemeter echter nog steeds meer dan vol aan, want het wijzertje zit nog boven het streepje. Dan kun je er nog wel meer bij gaan gooien, maar technisch gezien is de tank dus nog meer dan vol. We gokken het er dus maar op dat de inlevermeneer het ook zo ziet, en daar blijken we gelijk in te hebben. Mooi, dan hebben we vandaag in ieder geval wat brandstof betreft gratis gereden!

De Uber die ons naar het hotel brengt, rijdt toevallig net onze straat in, dus ook die is binnen een minuut bij ons en nog geen tien minuten later staan we dus in de lobby van het hotel. Dit keer is onze kamer wel klaar en nadat we een koffermeneer hebben geregeld om onze koffers naar de kamer te brengen, gaan we naar de 17e verdieping om die Elite Suite eens te bekijken. We doen de deur open en het blijkt inderdaad een schitterende kamer te zijn! We hebben een prachtig uitzicht op een deel van het vliegveld en de kamer zelf is opgedeeld in een woonkamer, een slaapkamer met een klein keukentje en een badkamer. Helaas niet met ligbad, maar je moet iets te klagen overhouden, toch? Haha, nee, klagen doen we zeker niet! Wat zijn we weer een bofbipsen dat we hier onze laatste nacht mogen doorbrengen!

Tamara gaat meteen de douche uitproberen (die overigens erg goed bevalt) en dat geeft mij even tijd om dit verslag te typen. Het laatste verslag morgen zal trouwens wat later komen dan gebruikelijk, omdat we die pas dinsdag na aankomst ergens kunnen afmaken, maar dat snappen jullie wel.

Rond 18:45 lopen we naar het steakhouse in het hotel om iets te gaan eten, maar ze zitten op dit moment nog vol. Om 19:30 is er sowieso een tafeltje voor ons. Geen probleem, dan gaan we nog even terug naar de kamer om lekker op de bank een oude Disney documentaire te kijken. Ook geen staf!

Om de afgesproken tijd keren we terug naar het steakhouse, waar we genieten van een halve kip en een heerlijke filet mignon. Van die laatste hebben ze zelfs geprobeerd een Hidden Mickey te maken ;-)

Als we rond 20:45 weer op de kamer zijn, maken we het verslag nog even af, lezen we nog wat en gaan we lekker naar bed. Morgen de grote terugreis!