Dag 28 - Antelope Canyon

Vandaag worden we om een iets schappelijkere tijd wakker dan gisteren en de extra deken plus het slapen in een pyjamabroek heeft ook wonderen gedaan. Het uit bed gaan doet nog steeds een beetje pijn, maar we zijn vannacht in ieder geval niet wakker geworden van de kou. Het is hier nu rond het vriespunt en bij Lake Powell, waar we aan het eind van de ochtend aankomen, zal het dan zo'n 27 graden zijn. Bizar, toch?

Als we zijn aangekleed en hebben ontbeten, koppelen we de camper weer los en gaan we op pad. Het is ongeveer tweeënhalf uur rijden naar onze eerste halte: Glen Canyon en het uitzichtpunt op de dam.

Kijk hem zitten ;-)

Het eerste stuk van de rit komen we door de prachtige bossen en na een klein uurtje gaat de weg over in een mooie route door de bergen. Af en toe zien we naast ons nog steeds de Grand Canyon opdoemen. Wat is dat ding lang! Op een gegeven moment zijn we voorbij het einde en leidt de weg ons zelfs een stuk terug langs de North Rim.

We zijn nu in Navajogebied en je ziet overal langs de weg kleine standjes waar dingen verkocht worden, als ze tenminste open zijn. Veel is namelijk gesloten. Of dat is omdat het nog geen 10:00 is of omdat het laagseizoen is weten we niet, maar apart is het wel.

Ineens staat er een bord langs de weg dat er hardlopers bezig zijn en dat je voorbereid moet zijn om te kunnen stoppen. Hoe dan, over een snelweg waar je bijna 120 km per uur rijdt? Nou, gewoon zo dus:

Het is hier allemaal niet zo moeilijk.

We komen er ook ineens achter dat Utah niet aan zomertijd doet, dus als we die staat in rijden, is het ineens een uur later. Maar goed dus dat we op tijd vertrokken zijn.

Wanneer we bij Glen Canyon aankomen, kijken we even bij de grote dam tussen Lake Powell en de Colorado River. Wat een gigantisch ding!

Veel meer is hier echter niet te doen, dus we gaan door naar Lake Powell, dat slechts 10 minuten verderop ligt. Althans, dat dachten we... Google stuurt ons namelijk wel globaal naar een punt 'in de buurt van' Lake Powell, maar we zijn er nog behoorlijk ver van verwijderd. Nog eens kijken op Google Maps. Na wat zoekwerk blijkt dat je helemaal om het meer heen moet om aan de kant te komen waarbij je ook echt het meer zelf bereiken kunt. Google Maps zegt 26 km van ons verwijderd, maar door die omweg is het dus wel drieënhalf uur rijden. Dat gaat ons dus niet meer lukken, want we hebben straks de tour bij de Antelope Canyon en daarna is het nog een kleine drie uur rijden naar onze camping. Lake Powell doen we dus vandaag niet meer (meer... lake... snap je hem?).

Dan rijden we maar door naar de Antelope Canyon, waar we nu weliswaar iets te vroeg zullen zijn, maar dan kunnen we in de camper even rustig lunchen voordat we ons melden.

We moesten er om 14:00 zijn, maar rond 13:30 zijn we klaar en lopen we maar vast naar de incheckbalie. "Hadden jullie je ook vergist in de tijd?", vraagt de mevrouw voor ons. "Nee, we zijn wat vroeg, maar we hebben de tour om 14:00." "Ja, het is nu dus pas half één." We proberen haar nog uit te leggen dat we met een uur tijdsverschil zaten, maar dan blijkt dat zij hetzelfde dacht als wij. Volgens de mevrouw van de incheckbalie ligt dit gebied echter nog net weer in Arizona, en is het dus weer een uur vroeger. Gloeiende! Als er dan zoveel mensen zijn die zich daarin vergissen (want die zijn er hier nog veel meer), zet dat dan even in je mailtje!

Dat betekent dus nog een uur langer wachten. We kijken eerst maar even rond in het Navajowinkeltje dat bij het tourgebouw zit, maar dat is een beetje de standaardmeuk (dromenvangers, veertjes, kettingen, t-shirts en petten). Dan maar weer terug de camper in, kunnen we nog mooi een stukje verslag schrijven en een spelletje Keer op Keer doen. Ik mag van Tamara niet vertellen wie er heeft gewonnen...

Een uurtje later lopen we weer naar het tourgebouwtje en worden we opgepikt. In groepjes van 6-8 mensen mogen we afdalen de kloof in. Onze gids helpt ons om de camera precies zo in te stellen dat we de mooiste foto's kunnen maken. Hij is een echte Navajo en vertelt ons tijdens de tour veel interessante verhalen over zijn cultuur. Zo moeten ze voor zonsopkomst opstaan, anders word je in hun cultuur als lui gezien en als een vrouw zwanger is, mogen zowel de man als de vrouw niets vastbinden en geen vlees snijden, want als je iets vastbindt, symboliseert dat de navelstreng waar je een knoop in legt en dat is niet goed voor het kind. Bij vlees snijden kun je zelf wel bedenken waar dat voor staat ;-)

Heel interessant allemaal, maar nog veel indrukwekkender is die Canyon! Misschien kennen jullie die foto op het startscherm van Windows met die bergen met die mooie strepen erdoor? Dat is dus hier! Foto's zeggen meer dan woorden, dus daar gaan we:

Die laatste is mooi, hè? En natuurlijk nog even een foto samen:

Zie je? Gewoonweg schitterend! We blijven ruim een uur in de Canyon en we krijgen overal uitgebreid de tijd om onze foto's te nemen.

Als we weer uit de kloof geklommen zijn, gaan we de camper weer in en beginnen we onze reis richting de camping vlak bij Bryce Canyon. We tanken nog even en draaien dan de snelweg op. De rit duurt een kleine drie uur en we komen weer door de mooiste gebieden. Prachtige vlaktes, rotsen in allerlei kleuren... Wat is het landschap hier toch divers!

Je merkt trouwens wel opnieuw het verschil in de manier waarop de wegen in verschillende gebieden onderhouden worden. Sommige wegen zijn heel goed en langs andere wegen zie je gerust bordjes met: "De volgende 40 km is er slecht wegdek", of "de volgende zoveel km liggen er steentjes van het asfalt los." Doe daar dan wat aan, zouden wij zeggen, maar hier ligt dat allemaal blijkbaar net wat anders. Anderzijds betalen ze hier dan ook geen wegenbelasting en de inkomstenbelasting ligt hier ook een paar procent lager.

Als we eenmaal aankomen op de camping, is het al donker en het kantoor is gesloten. We pakken netjes het envelopje met onze naam erop en rijden de camper naar ons plekje toe. Voordat we alles helemaal uitstallen, lopen we eerst naar het restaurant aan de overkant van de straat, want onze maagjes beginnen te rammelen. Het is zo'n echte Amerikaanse tent met heerlijke hamburgers voor nog geen 10 dollar en het smaakt voortreffelijk. Lekkere sappige burgers, geen droge broodjes, verse ingrediënten en in mijn geval een heerlijke bourbonsaus eroverheen. Daar kunnen ze bij ons nog iets van leren!

Nog geen uur later staan we weer buiten en zijn onze maagjes goed gevuld. We lopen terug naar de camper, installeren alles en chillen nog even wat. Morgen staat Bryce Canyon op de planning, dus we zijn benieuwd wat die dag weer brengt. Tot dan!