Dag 29 - Bryce Canyon

Vandaag kunnen we zowaar uitslapen, want we staan op slechts een halfuurtje van onze volgende bestemming: Bryce Canyon. Ook hier is het 's morgens vroeg erg koud als we ons aankleden, maar als we eenmaal aangekleed zijn, breekt het zonnetje al een beetje door en wordt het al snel wat warmer. We ontbijten, maken de camper weer klaar voor vertrek en melden ons nog even netjes bij de receptie om te vertellen dat we gisteravond goed zijn aangekomen en dat we direct weer gaan. "Kort en krachtig", grapt de receptiemeneer.

Koud, hè?

We hebben al een beetje voorwerk gedaan en weten dat Bryce Canyon National Park wat compacter qua opzet is dan Grand Canyon. Op de weg ernaartoe komen we door de Red Canyon heen, een prachtige rode rotsformatie met een soort bogen die als tunnels fungeren waar we doorheen rijden.

Als we bij Bryce Canyon arriveren, laten we bij het toegangspoortje netjes ons pasje zien en krijgen al direct te horen dat een aantal van de uitzichtpunten geen parkeerplaatsen heeft voor campers, dus dat het handiger is om de camper vooraan te parkeren en de rest met shuttlebusjes te doen. Dat doen we dus maar, en we gaan eerst richting Bryce Point (de uiterste halte van de shuttle) om vanaf daar een stukje langs de rand van de kloof te lopen naar de volgende shuttlestop, Inspiration Point.

De Rim Trail hier blijkt anders van opzet dan bij de Grand Canyon. Het is allemaal niet zo netjes geasfalteerd en je komt behoorlijk wat hoogteverschil tegen, maar jemig, wat is Bryce Canyon mooi! Prachtige rood en geel gekleurde rotsformaties, grote opstaande stenen spijlen en natuurlijk de zogeheten Hoodoos. De Paiute-indianen die hier vroeger leefden, geloofden dat hun coyotegod voorgaande volkeren in stenen beelden had veranderd als straf voor hun slechte daden. Die grote stenen opstaande pijlers met die rotsblokken erop, zouden die mensen zijn en die werden de Hoodoos genoemd.

En wat vind je van deze:

Daar kun je toch niets rots over zeggen?

Brrr... Hier wil je niet vallen.

Zoals je ziet, is het gebied hier prachtig. Ons plan is om straks bij Sunset Point een stuk de kloof in te lopen, want daar loopt een hikeroute. Vanaf Inspiration Point wilden we daar met de shuttle naartoe gaan, maar aangezien het al tegen het middaguur loopt en we niet met lege magen de canyon in willen, stappen we bij de Bryce Canyon Lodge uit voor een club sandwich en een bizonburger, die bizonder lekker smaakt ;-)

Als we genoeg brandstof hebben, lopen we nog een stukje van de Rim Trail richting Sunset Point, waar we beneden ons al zien dat het een pittige afdaling (en dus ook een pittige klim terug) gaat worden. Deze wandelroute, de Navajo Trail, leidt je ongeveer 170 meter diep en we zien mensen zwaar bezweet terugkomen. Toch gaan we deze uitdaging aan en beginnen we aan de afdaling. 

We hebben er geen spijt van, want deze route is schitterend om te lopen. Je komt langs prachtige rotsen, torenhoge bomen, door een stukje bos en af en toe langs steile afgronden. Eerlijk is eerlijk, de klim terug is inderdaad niet ons favoriete onderdeel van de tour, maar met genoeg stops tussendoor om af en toe even wat te drinken, weten we uiteindelijk de top weer te bereiken en onze stappentellers zijn weer trots op ons!

Die hierboven noemen ze Thor's Hamer.

Niets te veel gezegd, toch? Wel is het inmiddels al 15:00 geweest en het is nog zo'n twee uur rijden naar onze volgende camping, dus we besluiten rustig aan terug te gaan. We hebben veel van Bryce Canyon kunnen zien en doen en hebben hier een mooie dag gehad. Bryce heeft qua vormgeving nog wel meer indruk op ons gemaakt dan de Grand Canyon.

Eenmaal terug bij de camper is het 15:30 en beginnen we onze rit naar de volgende camping, nabij Zion National Park, waar we morgen naartoe gaan. De weg leidt ons voor een deel terug langs de route die we gisteren ook hebben afgelegd en gaat vervolgens door bergachtige gebieden, vlakke landschappen en dorpjes. Moet je zien hoe de omgeving steeds verandert tijdens een ritje van nog geen anderhalf uur:

Uiteindelijk leidt de weg ons zelfs door Zion National Park heen. Dat wisten we niet, maar het is een welkome verrassing, want nu kunnen we meteen al wat zien van dat park. Ik val misschien in herhaling, maar ook hier is het weer schitterend. Prachtige bruine en rode rotsen en adembenemende uitzichten. Wanneer we het park ingaan, kopen we meteen een vergunning voor de tunnel waar we met de camper doorheen moeten (want omdat die zo krap is en ons voertuig zo groot, moeten ze het verkeer vanaf de andere kant voor ons tegenhouden om erdoor te passen), en dan betreden we het park!

Ja, je ziet het goed, we hadden voor het eerst regen onderweg! Het kan natuurlijk niet altijd feest zijn. Je ziet trouwens aan de bruine weggetjes al meteen dat we in het park zijn en dit park is anders dan alles wat we tot nu toe hebben meegemaakt. Smalle weggetjes langs de bergranden, superscherpe bochten en steile afdalingen wisselen elkaar af. Gewoon rustig rijden, de bochten ruim nemen en van het prachtige uitzicht genieten. Dit is toch een soort extra kadootje zo aan het eind van de dag.

Iets voor zessen komen we op de Zion Park Campground aan en checken we in bij een aardige dame die van oorsprong uit Duitsland komt, dus ze weet zowaar waar Nederland ligt! We mogen van haar naar plekje E-8 rijden, waar we de camper neerzetten en alles weer aansluiten. Wanneer we naar buiten lopen en een rondje om de camper maken, zijn we aangenaam verrast door het prachtige uitzicht. We staan hier midden tussen de bergen en hebben echt de mooiste kampeerplek die we tot nu toe hebben gehad. Oordeel zelf maar:

Prachtig, toch? We gooien snel de barbecue aan en bereiden de zalm vast voor die we straks gaan oppeuzelen. Terwijl de zalm op kamertemperatuur komt en de kruiden in zich opneemt, begin ik vast met het verslag te schrijven en leest Tamara buiten lekker een boekje.

Geen slechte 'flexwerkplek', of wel?

Een uurtje later is de zalm klaar en gooien we nog een paar sneetjes knoflookbrood op de grill. Eerlijk gezegd valt de zalm ons allebei vies tegen. Smerige, droge, voorverpakte meuk met een kleur die nergens op slaat... Dat gaan we hier dus niet meer halen. Gelukkig hebben we allebei toch niet heel veel honger, dus dat sneetje brood en een chippie is voor vanavond wel voldoende. Mochten we nog honger krijgen, dan hebben we nog een tas vol Halloweensnoep uit Disneyland! Slaap lekker alvast en tot morgen in Zion!