Dag 27 - Grand Canyon Helikoptervlucht

Brrrr! Wat is het hier 's nachts koud in zo'n camper! Dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. We liggen in bed te bedenken hoe we ons in die kou gaan aankleden, want buiten het bed is het nog kouder dan onder de twee dekens waar we nu onder liggen. Idee: we doen de verwarming aan! De thermostaat zit naast ons bed, dus dat is mooi makkelijk.

Zo gezegd, zo gedaan en we wachten tien minuutjes voordat we uit bed gaan. Dat helpt in ieder geval een beetje. We wilden de zonsopkomst gaan bekijken en iedereen die mij een beetje kent, weet dat ik er een schurfthekel aan heb om midden in de nacht op te staan, maar alles voor het goede doel...

We checken even de niveaus van de verschillende tanks en zien dat de gastank al voor een kwart leeg is, en we zijn pas vier dagen onderweg! Daar hadden we even geen rekening mee gehouden. Blijkbaar vreten die verwarming en de douchesessies best veel gas. We moeten dus maar eens gaan uitzoeken hoe we dat gas zelf kunnen bijvullen, en voor aankomende nacht maar de derde deken erbij leggen.

In alle vroegte lopen we naar het eerste pendelbusje dat richting het Visitor Center gaat, om vanaf daar naar Mather's Point te lopen om de zonsopkomst te zien. Daar aangekomen, blijkt dat we niet de enige gekkies zijn, want er staan al behoorlijk wat mensen te wachten. 

Gelukkig weten we nog wel een goed plekje te scoren en we zien hoe de zon opkomt en steeds meer gebieden in de Canyon langzaam uit de schaduw in het licht komen.

Rond half acht zijn we er wel klaar mee, maar het is ook wat vroeg om naar de camper terug te gaan. Rond 11:15 hebben we pas de helikoptervlucht (waar we met de camper heen moeten), dus we besluiten vanaf Mather's Point nog een stuk van de Rim Trail te lopen. We komen nu langs het deel dat ze de Trail of Time noemen, met allerlei informatie over de geschiedenis van de Grand Canyon en op diverse plekken liggen stukken steen uit de Canyon, van verschillende lagen (tot meer dan 800 miljoen jaar oud).

Na zo'n 6000 stappen nemen we een afslag en gaan we rustig aan terug naar de camper, waar we alles weer inpakken, inschuiven en loskoppelen. Terwijl we daarmee bezig zijn, komt er een mannetjes-elk (oké, oké, het is geen eland) het terrein op, want hij ruikt de bacon die onze overbuurman aan het bakken is. Niet veel later komt er een tweede bij en ontstaat er een soort 'gevecht' dat zich even later afspeelt vlak voor onze camperdeur! Ze duwen druk met hun geweien tegen elkaar en blaten er een beetje bij, tot er uiteindelijk eentje wegloopt. Die heeft vandaag verloren.

We halen de leveling blocks (waarmee je je camper waterpas kunt zetten) onder de wielen vandaan en rijden eerst even naar de Market Plaza voor nog wat kleine boodschapjes. Daarna is het tijd om naar het vliegveld te gaan voor de helikoptervlucht!

Ze zijn hier wel streng trouwens. Zelfs de helikopters moeten mondkapjes op!

Wanneer de piloot ons roept, blijken we slechts met één ander stel te zijn, dus iedereen kan mooi bij het raam zitten en we zijn verzekerd van een prachtig uitzicht, want wat is het hier mooi! Nadat we een stuk over de bossen vliegen, doemt de kloof in de verte op en we gaan vanaf de South Rim helemaal over de kloof heen, naar de hoger gelegen North Rim, die een veel diversere flora heeft. We steken meermaals de Colorado River over, de rivier die door de Grand Canyon stroomt en hier eigenlijk de enige waterbron is. We genieten van het prachtige uitzicht en zo'n drie kwartier later staan we weer netjes op de grond. Wat was dit een onvergetelijke ervaring!

Met de camper rijden we terug naar de camping en we zetten hem weer op 'ons' plekje neer. Tijdens de lunch overleggen we over wat we willen gaan doen: de Canyon een stukje in lopen, of de Rim Trail verder doen? Aangezien we de tip kregen dat het uitzicht in de Canyon niet zo heel anders is dan van bovenaf, lijkt het ons mooier om de Rim Trail verder te bewandelen. Dan zie je de kloof vanuit meer kanten en niet alleen maar vanuit het deel waar je erin loopt.

Als we de Trail nu helemaal vanaf Hermit's Point (de andere kant) starten, kunnen we even kijken tot hoe ver we komen voordat we honger krijgen, en dan een shuttle naar de Market Plaza nemen om wat te eten. Dat klinkt als een goed plan!

Deze kant van de Trail blijkt wat uitdagender te zijn dan de andere kant. Niet alle paden zijn geasfalteerd en soms moet je wel erg dicht langs de rand lopen om verder te komen...

Toch is dit wel een hele mooie route. Het is niet te omschrijven hoe het voelt als je die diepte in kijkt. Ook komen we veel wildlife tegen. De buschauffeuse meldde nog even dat dit het seizoen is waarin de tarantula's zich verplaatsen, maar die zien we gelukkig niet! Eigenlijk zie je elk-e keer (pun intended) dezelfde soorten ;-) Nou ja, niet helemaal, want we komen ook nog een paar jongere en kleinere dieren tegen waarvan we er nog niet uit zijn of het nou hertjes of ezeltjes zijn.

Hoe verder we lopen, hoe meer we de kloof ook zien veranderen nu de zon wat lager gaat staan en zijn schaduwen over de Canyon werpt. Dat blijft toch een mooi gezicht, hoor!

Rond half vijf hebben we zo'n 10 kilometer van de Trail gelopen en vinden we het welletjes. We pakken een bus naar de Market Plaza, waar we met 25.000 stappen op onze teller aankomen. Er zijn hier twee 'restaurants', maar het blijkt allemaal niet zo denderend te zijn als we ons voorstelden. Eén restaurant heeft alleen zitplaatsen buiten (waar het nu echt te koud voor is) en bij de andere staat een rij tot buiten, moet je zelf bestellen en dan wordt het naar je tafeltje gebracht. We moeten toch eten, dus we gaan daar maar in de rij staan. Ze hebben alleen pizza's en burgers, en zwaar overprijsd, dus we nemen voor 30 dollar maar een grote pizza die we samen delen. We hebben nu ook geen zin om eerst nog zelf te gaan koken, of alles weer af te koppelen om het park uit te rijden.

De pizza smaakt op zich prima en na zo'n drie kwartier lopen we weer naar buiten, waar het inmiddels behoorlijk is afgekoeld. Rond dit tijdstip rijden de shuttlebusjes nog maar eens per halfuur en aangezien het niet zo gek ver lopen is naar Trailer Village, besluiten we terug te voet af te leggen. Dat is in ieder geval warmer dan in die vrieskou in onze korte broek staan wachten op zo'n busje. Het is al pikkedonker en er staan hier weinig lantaarns, maar daardoor kunnen we wel goed de prachtige sterrenhemel zien. De lucht is kraakhelder, dus we zien de ene ster na de andere fonkelen. We hebben het geprobeerd op foto vast te leggen, maar dat is natuurlijk grandioos mislukt.

Rond 19:45 stappen we onze camper in, doen we alle gordijntjes dicht en schrijven we het verslag af. Straks nog even een kort spelletje en dan lekker naar bed. Het is een lange dag geweest. Hopelijk zorgt de derde deken vannacht voor wat meer verwarming. Morgen is het een klein stukje rijden naar onze volgende halte: Lake Powell en Antelope Canyon!