Dag 6 - Sambil, Kokomo Beach en Equus

Het is alweer dag 6 en we beginnen zowaar uit te slapen hier! Om half zes worden we even wakker, maar we draaien ons nog een keer om en zijn zomaar een uur verder als we de ogen weer openen. Eerst even een blik op de telefoon om alle reacties te lezen, en dan blijkt dat we een gemiste oproep hebben van de camperverhuurder voor Amerika. O jee, als er nu maar niets aan de hand is... Vol spanning bellen we terug, maar het bleek alleen maar een check of alles in verband met de travel ban nog door zou gaan. Ik legde nogmaals uit dat we daar een oplossing voor gevonden hadden. "O ja", klinkt het aan de andere kant van de lijn. "Ik zei nog tegen mijn collega dat ik een koppel had dat daar een slimme oplossing voor bedacht had, maar dat waren jullie dus!". Inderdaad, dus er was niets aan de hand. Met een gerust hart konden we het gesprek beëindigen.

Vandaag hebben we een paar dingen op de planning, maar na het ontbijt lopen we eerst even richting Punda om een doosje paracetamol en veiligheidsspelden te scoren. Onderweg komen we een geldtransportauto tegen. Geld is hier waarschijnlijk nog waardevoller dan in Nederland, want waar bij ons die mooie blauwe Binck-busjes rijden, wordt het geld hier vervoerd in een waar legervoertuig.

Daar schiet je niet zomaar doorheen!

Als we onze benodigdheden verzameld hebben, drinken we op de terugweg op aanraden van de vriendelijke mevrouw van de computerwinkel nog even een kop koffie bij Van Gogh. Dit is een soort autootje waar je middels een drive through koffie kan bestellen, maar je kan er ook op het terrasje gaan zitten om even lekker te genieten. Dat laatste doen we dus.

Als we de heerlijke cappuccino en frappuccino op hebben, dumpen we onze boodschappen op de hotelkamer en pakken we de strandtas in, want vandaag gaan we naar Kokomo Beach! Voordat we daarheen gaan, gaan we echter eerst nog even langs Sambil, de grote shopping mall van het eiland. Door de speakers van de autoradio schalt de muziek van Dolfijn FM, het lokale radiostation van Curacao, en een kleine tien minuten later komen we al aan op onze bestemming.

Veel stelt het hier niet voor. Althans, niet als je shopping malls in het buitenland gewend bent. Je vindt hier wat kledingwinkels, souvernirwinkels (waar we overigens wel leuke dingen hebben gevonden), parfumeries en wat andere gebruikelijke meuk. Ook is hier een Carrefour gesitueerd, waar we nog een paar boodschapjes doen. Wat direct opvalt, is dat zelfs in een grote supermarkt als dit, alle dagelijkse boodschappen ontzettend duur zijn. Dat komt omdat alles hier geïmporteerd moet worden. De zoute grond van Curacao is niet geschikt om gewassen op te verbouwen (behalve aloe vera en kokosnoten), dus op dat en vis na, moet voor alles de hoofdprijs worden betaald. Zo betaal je hier omgerekend voor één pakje Tucjes 4 euro. Een liter cola is meer dan 2 euro per fles, en ga zo maar door. Nu begrijpen we ook waarom de mensen hier in huis weinig luxe hebben. Een groot deel van het maandsalaris gaat op aan de dagelijkse uitgaven.

Als we zijn uitgewinkeld, vervolgen we onze weg naar Kokomo Beach, een strand van middelmatige grootte met genoeg ligbedden en een leuk restaurantje. Qua snorkelen is het niet heel bijzonder, maar je kan hier heerlijk bij een briesje met een cocktail op het strand liggen en de pelikanen gadeslaan die om beurten in het water plonsen om vis te vangen.

We besluiten eerst even een kleine lunch te gaan nuttigen. Niet te uitgebreid, want vanavond hebben we iets heel bijzonders op de planning en daarvoor moeten we op tijd vertrekken, maar daarover later meer! 

Bij dit restaurant is het heerlijk vertoeven. De hanen en leguanen lopen hier vrij rond en je kunt hier een heerlijke verse kokosnoot bestellen met een rietje erin. Voeg daar een pokebowl aan toe en je hoort mij het eerste halfuur niet meer.

Na de lunch genieten we de rest van de middag van het heerlijke strand. We liggen wat op de bedjes met een cocktail in de hand, snorkelen wat, maken nog even foto's bij de grote schommels die in het water staan en voor je het weet, is het al weer tijd om terug te gaan.

Zoals gezegd, moesten we een beetje bijtijds terug naar het hotel, want vanavond staat er een bijzonder diner op de planning. We kregen deze tip van onze hotelbuurtjes en het is niet tegengevallen.

Op de weg richting de Jan Thielbaai zit namelijk een restaurant dat maar één dag in de week geopend is, op vrijdagavond. Het heet Equus en je kunt er niet reserveren. Je moet gewoon op tijd zijn en hopen dat ze een plekje hebben. Het concept is hier simpel, maar geweldig: Er staat een grote grill met iemand erachter met gigantische spiesen kip, ossenhaas, garnalen en groenten. Je moet zelf je drankjes halen aan de bar en vertellen wat voor spiesen je wil. Die worden dan gemaakt en als ze klaar zijn, worden die boven je tafel gehangen en krijg je er brood, knoflooksaus en sambal bij. Je krijgt geen bestek, want de bedoeling is dat je hier met je handen het vlees van de spies schuift en opeet. Nou doe je mij al snel plezier met goed vlees op de barbecue, maar man man man... Wat is dit lekker!

De hele entourage is ook perfect. Op de achtergrond klinkt heerlijke Caribische dancemuziek, verschillende gezelschappen worden bij elkaar aan tafel gezet en er hangt zo'n lekkere relaxte Antilliaanse sfeer. De mensen zijn vriendelijk, iedereen praat met elkaar en het lijkt haast een stamkroeg waar je aan tafel schuift.

We proeven alles en genieten van elke spies die geserveerd wordt. Dit is zeker een aanrader voor iedereen die naar Curacao gaat! 

Zo'n twee uur later zijn we helemaal klaar en rijden we terug naar ons hotel. Morgen gaan we weer iets heel tofs doen: onderwaterzeescooters! Heel benieuwd hoe dat weer zal worden. Tot morgen, allemaal!